اشعار شهریار

 اشعار شهریار

آمد آن شاهد دل برده و جان بازآورد

جانم از نو به تن آن جان جهان بازآورد

 اشعار شهریار

اشک غم پاک کن ای دیده که در جوی شباب

آب رفته است که آن سرو روان بازآورد

 اشعار شهریار

نوجوانی که غم دوری او پیرم کرد

باز پیرانه سرم بخت جوان بازآورد

 اشعار شهریار

گل به تاراج خزان رفت و بهارش از نو

تاج سر کرد و علیرغم خزان بازآورد

 اشعار شهریار

پرئی را که به صد آینه افسون نشدی

دل دیوانه به فریاد و فغان بازآورد

 اشعار شهریار

دست عهدی که زدش بر در دل قفل وفا

درج عفت به همان مهر و نشان بازآورد

 اشعار شهریار

تیر صیاد خطا رفت و ز دیوان قضا

پیک راز آمد و طغرای امان بازآورد

 اشعار شهریار

شهریارا ز خراسان به ری آوردش باز

آن خدائی که هم او از همدان بازآورد

اشعار شهریار

 اشعار شهریار

اشعار شهریار

اشعار شهریار

شباب عمر عجب با شتاب می گذرد

بدین شتاب خدایا شباب می گذرد

اشعار شهریار

شباب و شاهد و گل مغتنم بود ساقی

شتاب کن که جهان با شتاب می گذرد

اشعار شهریار

به چشم خود گذر عمر خویش می بینم

نشسته ام لب جوئی و آب می گذرد

اشعار شهریار

به روی ماه نیاری حدیث زلف سیاه

که ابر از جلو آفتاب می گذرد

اشعار شهریار

خراب گردش آن چشم جاودان مستم

که دور جام جهان خراب می گذرد

اشعار شهریار

به آب و تاب جوانی چگونه غره شدی

که خود جوانی و این آب و تاب می گذرد

اشعار شهریار

به زیر سنگ لحد استخوان پیکر ما

چو گندمی است که از آسیاب می گذرد

اشعار شهریار

کمان چرخ فلک شهریار در کف کیست

که روزگار چو تیر شهاب می گذرد

اشعارشهریار

اشعار شهریار